مشخصات سیم های پچ فیبر نوری متفاوت است، عمدتاً بسته به حالت انتقال (یک حالت یا چند حالت) ، تعداد هسته ها و نوع کانکتور.در زیر برخی از مشخصات رایج و ویژگی های سیم های پچ فیبر نوری است:12
حالت انتقال: سیم های پچ فیبر نوری را می توان به سیم های پچ فیبر نوری تک حالت (SMF) و سیم های پچ فیبر نوری چند حالت (MMF) تقسیم کرد.کابل های یک حالت فیبر نوری معمولا برای انتقال فاصله طولانی استفاده می شود، مانند ارتباطات دور و سریع، از جمله شبکه های مخابراتی، شبکه های ستون فقرات اینترنت، مراکز داده و شبکه های سازمانی.سیم های پیچ فیبر نوری چند حالت برای ارتباطات کوتاه مدت مناسب هستند، مانند اتصال تجهیزات در مراکز داده، فیبر به میز (FTTD) در دفاتر و غیره.
تعداد هسته ها: تعداد هسته های سیم های پچ فیبر نوری می تواند از 2 هسته تا 12 هسته باشد و حتی می تواند تا 24 هسته باشد.این طراحی یکپارچه با چگالی بالا باعث می شود سیم های پچ فیبر نوری در محیط های سیم کشی که نیاز به تعداد زیادی از فیبر نوری دارند بسیار مفید باشند.
نوع کانکتور: انواع کانکتور سیم های پیچ فیبر نوری نیز بسیار متنوع هستند، از جمله اما محدود به FC، SC، ST، LC، MTRJ، MPO و غیره.این کانکتورها ویژگی های خاص خود را دارند و برای سناریوهای کاربردی مختلف مناسب هستند.به عنوان مثال، کانکتورهای MPO اغلب در محیط های خط فیبر یکپارچه با چگالی بالا به دلیل طراحی جمع و جور آنها استفاده می شوند.
مواد و پوشش: مواد پوشش سیم پیچ فیبر نوری می تواند پلی وینیل کلراید (PVC) ، پلی وینیل کلراید ضد شعله (FRPVC) ، هالوجن صفر دود کم (LSOH) و غیره باشد.برای پاسخگویی به الزامات مختلف زیست محیطی و استانداردهای ایمنی.
به طور خلاصه، انتخاب مشخصات مناسب سیم پیچ فیبر نوری نیاز به در نظر گرفتن عوامل متعددی مانند فاصله انتقال، نیازهای پهنای باند، محیط سیم کشی،و استانداردهای ایمنی.