استانداردهای تولید کابل های شبکه عمدتاً شامل دو جنبه است: یکی ویژگی های فیزیکی کابل های شبکه است، مانند مواد، لایه عایق بندی، عملکرد محافظ کابل,و غیره؛ دیگری استانداردهای سیم کشی کابل های شبکه، یعنی چگونگی تنظیم سیم های هسته ای در کابل برای اطمینان از ثبات و کارایی انتقال سیگنال.
استانداردهای ملکیت فیزیکی:
کابل های شبکه معمولاً از پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) به عنوان لایه عایق استفاده می کنند تا عملکرد بسیار خوبی را در نزدیکی پایان و خواص مکانیکی خوبی را فراهم کنند.
The outer sheath material uses high-quality low-smoke halogen-free flame retardant materials with excellent flame retardant properties and low smoke characteristics to reduce the release of smoke and toxic gases during fire.
استانداردهای سیم کشی:
سازمان بین المللی استاندارد سازی دو استاندارد توالی سیم را مشخص کرده است - T568A و T568B. تفاوت اصلی بین آنها توالی سیم های مختلف هسته است.
توالی سیم کشی T568A این است: سبز و سفید، سبز، نارنجی و سفید، آبی، آبی و سفید، نارنجی، قهوه ای و سفید، قهوه ای؛ توالی سیم کشی T568B این است: نارنجی و سفید، نارنجی،سبز و سفید، آبی، آبی و سفید، سبز، قهوه ای و سفید، قهوه ای.
اگرچه TIA استفاده از سیم کشی T568A را توصیه می کند، اما این دو روش سیم کشی هیچ تاثیری بر عملکرد سیستم ندارند. آنچه مهم است حفظ یکپارچگی کل سیستم است.
علاوه بر این، تولید کابل های شبکه باید مطابق با استانداردهای ملی یا صنعتی مربوطه باشد تا ایمنی و سازگاری محصولات تضمین شود."کابل شبکه پلی اتیلن" یک استاندارد صنعتی برای محصولات کابل شبکه است.، که الزامات فنی و روش های آزمایش کابل های شبکه را تعیین می کند.
در طول فرآیند ساخت کابل شبکه، برخی از الزامات ساخت و ساز باید رعایت شود، مانند بازرسی قبل از قرار دادن کابل، الزامات فاصله بین کابل ها و کابل های برق،حداقل شعاع خم، و غیره ، برای اطمینان از عملکرد پایدار سیستم شبکه.