از دست دادن پراکندگی فیبر

تلفات پراکندگی، تلفات ناشی از جفت شدن یا نشت توان نوری از هسته فیبر به دلیل نوسانات خرد چگالی اتمی در اجزای مواد فیبر یا نقص ساختاری موجبر فیبر است.
پراکندگی ذاتی مهمترین پراکندگی در پراکندگی مواد است و توان تلفات آن با توان حالت انتشار خطی است.این به دلیل ناهمگنی اتم ها یا مولکول های مواد و ساختار مواد است.ناهمگنی میکروسکوپی ضریب شکست ماده باعث پراکندگی موج نور عبوری می شود.این نوع پراکندگی در ماده ذاتی است و قابل حذف نیست.پایین ترین حد اتلاف فیبر است و پراکندگی رایلی به این دسته تعلق دارد.تلفات پراکندگی ریلی با توان چهارم طول موج نسبت معکوس دارد.هنگام کار در طول موج های طولانی، از دست دادن فیبر نوری می تواند تا حد زیادی کاهش یابد.
نوع دیگری از پراکندگی ذاتی ناشی از دوپینگ ناهموار است.در ساخت فیبر نوری، برای تغییر ضریب شکست شیشه، باید نوعی اکسید دوپ کرد.این نوع پراکندگی زمانی ایجاد می شود که غلظت اکسید ناهموار یا نوسان باشد.
پراکندگی غیرخطی شامل پراکندگی بریلوین تحریک شده و پراکندگی رامان تحریک شده است.تحت تأثیر چگالی توان نوری قوی در محیط، فوتون‌ها زمانی تولید می‌شوند که فوتون‌های فرودی با مولکول‌های محیط به صورت غیر کشسان برخورد کنند.هنگامی که نور توسط فونون های صوتی در حال انتشار پراکنده می شود، به آن پراکندگی بریلوین می گویند.هنگامی که نور توسط ارتعاش مولکولی پراکنده می شود یا هنگامی که توسط فونون های نوری پراکنده می شود، به آن پراکندگی رامان می گویند.هر دو نوع پراکندگی تحریک شده دارای قدرت آستانه ای هستند که فقط بالاتر از این مقدار رخ می دهد.در سیستم های ارتباطی نوری رایج، توان نوری ورودی به فیبر نوری عموماً کم است و معمولاً پراکندگی غیرخطی رخ نمی دهد.